هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که رهبری سیاسی را ولی امر مسلمین جهان بخوانیم و صدای مغرورانهٔ “أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ” را بشنویم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که شعار بازگشت به اصول انقلاب، بازگشت به صدر اسلام یا هر بازگشت به عقبی را راه نجات بدانیم و تحجّر و نادانی را تشخیص ندهیم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که به اصلاحات در چارچوب نظام خوشبین باشیم و چرخش به دور خود در حرکت لاک‌پشتی، شعارهای بادِ هوایی و نادانی آنان را تشخیص ندهیم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که متولیّان امامزاده و روحانیون شریعت فروش را از کاهنان معبد خدایان و موبدان بت پرست و نادانیشان تشخیص ندهیم و فریبشان را بخوریم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که بازگشت به دامان خانواده پهلوی و پذیرفتن مقامی فرمایشی که از جیب من و تو ارتزاق کند، مفت بخورد و به ریشمان بخندد را تشخیص ندهیم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که به دنبال فریب کاری مجاهدین خلق و رسانه‌هایشان با شعار آگاهی، مبارزه و دموکراسی راه بیفتیم و جان و مال خود را تباه خودپرستی و تسویه حساب‌های آنان کنیم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که دموکراسی را راه فرار از دیکتاتوری بدانیم و نقش قدرتمندان و رسانه‌هایشان را در جهت دهی افکار عمومی و ساخت اکثریتِ نادان تشخیص ندهیم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که راه خلاصی از حکومت دینی را رفتن به حکومت بی‌دینی و سکولاریسم بدانیم و افتادن از آن سوی بام را تشخیص ندهیم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که رسیدن به خور و خواب و خشم و شهوت را با افزایش شغب و جهل و ظلمت، قبلهٔ آمال خود کنیم و رفتن به حیوانیت و بردگی را در شعار دروغینِ آزادی تشخیص ندهیم.
هموطنم اگر ری استارت نیامده بود، شاید می‌شد به من و تو حق داد که راه غضب شدگان و گمراهان را برگزینیم اما…
ری استارت آمده است… تا راه راست و کوتاهترین مسیر را به من و تو نشان دهد.
آمده است تا به من و تو یادآوری کند که می‌توانیم با خرد اندازه‌گیری کنیم و با اندیشیدن دوباره آغاز کنیم.
آمده است تا به من و تو یادآوری کند که می‌توانیم راه دانایان را برگزینیم و سوار کشتی نجات شویم وگرنه محکوم به تکرار آزمون گذشتگان و غرق شدن در عذاب نادانی خواهیم شد.
هموطنم… چه کنیم که دیگر ری استارت آمده است و حق و باطل از هم جدا گشته‌اند.
اگر خرد را به حرکت درآوریم؛
اگر بیندیشیم؛
اگر دانا شویم و حق را تشخیص دهیم؛
باقی همه باطل است.
مگر نه اینکه راه دانایان، راه درست و کوتاهترین مسیر به سعادت است؟!
حکومت دانایان نیز درست‌ترین حکومت و کوتاهترین مسیر برای سعادت خواهد بود.
هموطنم خردمندانه بیندیش. درست‌ترین، نزدیکترین و خردمندانه‌ترین مسیر جز مسیر ری‌استارت چیست؟!
اگر یافتی، ما را نیز به آن راهنمایی کن…
مسیری که اپوزیسیون‌ها و رسانه‌ها دنبال می‌کنند نشان از تقویت نظام تروریستی دارد و نه براندازی آن!
لیدر ری استارت حدود 2 سال پیش در برنامه شب بخیر ایران ۸۷ توضیح داد که؛
یکی از راه‌های نابود کردن «سیل خروشان» باز کردن راه‌های فرعی متعدد است!!
با این کار هم شتاب سیل گرفته می‌شود و هم قدرت پتانسیل موجود در سیل به یک حرکت منسجم جنبشی تبدیل نمی‌گردد!
با خرد و اندیشه که عمل نکنی!
به بقای رژیم جمهوری اسلامی کمک کرده‌ای!
برای اینکه رژیم عوض نشود، بهترین کار این است که هر روز یک تظاهرات مسخره راه انداخت و چند نفر را به کشتن داد و برای کشته‌ها در صفحات مجازی؛ هفتم و چهلم گرفته و عزاداری کرد!
و با این کار هم مردم دلسرد می‌شوند و هم احتمال حضور سیل خروشان میلیونی مردم کمتر خواهد شد!
تا راهکار نداشته باشی و تارگت (هدف) و برنامهٔ مشخص، باز همان آش و باز همان کاسه!
هموطنم، سیاست را با شب بخیر ایران‌ها باید فهمید
دانی که شهید چیز خر، یعنی چه؟
این مرگ و فنای بی ثمر، یعنی چه؟
خوش گفت حسینی، به جوانان وطن!
جان دادن در راه «کمر»، یعنی چه؟
دانی که چرا دار مکافات شدیم؟
ناکرده گنه، چنین مجازات شدیم؟
کشتیم خرد، دار زدیم دانش را
در بند و اسیر صد خرافات شدیم!
فهمیدن، یک دغدغه است!
«سید محمد حسینی»