دوستی یک «زاهد با خدا» مثل سگهاست؛
اگر چیزی از صاحبشان برسد «تشکر» کنند و دم بجنبانند و اگر نرسد «صبر» کنند و به دیگران رجوع نکنند!
اما دوستی یک «عارف با خدا» یعنی…
اگر چیزی از صاحبش برسد، به دیگران می‌بخشد و ایثار می‌کند و اگر چیزی نرسد، «صبر» نمی‌کند، بلکه «تشکر» می‌کند.
عطار